De fotograaf
Op jonge leeftijd raakte ik gebiologeerd door de natuur en het besef dat we die moeten koesteren … een thema dat vandaag actueler is dan ooit.
Als veertienjarige snaak ging ik met het WWF op ‘werkkamp’ in diverse natuurreservaten: maaien, hakken, sleuren, afvoeren,…
Vandaag beschik ik thuis over een prachtige wilde ecologische tuin (met dank aan mijn vrouw) die een paradijs is voor de natuurfotograaf. En onze Ardennen en Hoge Venen zijn plekken waar je me vaak in de natuur kan aantreffen.
Wat ik hieruit geleerd heb? Je moet niet naar Kenia, Nepal of Ijsland om indrukwekkende natuurfoto’s te maken. Mijn eigen achtertuin en de natuurgebieden in eigen land bieden een onuitputtelijke bron van fantastisch beeldmateriaal. Je moet het alleen willen zien en dan alles uit de kast halen om het zo mooi mogelijk vast te leggen op je sensor.
Zijn rugzak
Na 15 jaar fotograferen heb je best wat gewicht in je rugzak bij mekaar gespaard. En ik vind geen assistent(e) (m/v) die bereid is al dat materiaal achter me aan te slepen.
Mijn camera’s en lenzen vormen het middelpunt van mijn verzameling speelgoed. De Nikon full frame spiegelreflex is mijn werkpaard. De Sony Nex systeemcamera springt bij als ik even wat minder gewicht wil meeslepen. En mijn iPhone is de camera die gaat waar ik ga en dus 24 op 7 mijn partner in crime is.
Bijzonder belangrijk zijn mijn statieven. Bewegingsonscherpte in een foto is een nachtmerrie. Mijn statief en reisstatief (bij gebrek aan de eerder genoemde ‘draag-assitent’), monopod, GorillaPod en bonenzak moeten dat voorkomen en draaien dan ook vaak overuren.
Op de foto zie je te veel om op te noemen, dus pik ik er de meest onmisbare attributen uit: mijn hoekzoeker, LED-paneeltje, reflectieschermpje, wit parapluutje, macrorail, afstandsbediening en grijsfilters zou ik voor geen geld willen missen.
Een laatste detail zijn reserve-accu’s en extra geheugenkaartjes. Die vergeet een goede fotograaf nooit! Het is al een paar keer gebleken dat ik geen goede fotograaf ben…